Mindfulness, heb je daar wat mee?

Net die ochtend had ik in de kantoorruimte waar ik zat een poster opgehangen om één van mijn mindfulnesstrainingen aan te kondigen.
De ogen van de klant met wie ik aan tafel zat dwaalde halverwege ons gesprek af naar de poster. ‘Goh, ja. Mindfulness. Zo’n toestand joh. Heb jij daar wat mee?’, vroeg hij mij. Met een grote grijns antwoordde ik: ‘Ach. Los van het feit dat ik mindfulnesstrainer ben heb ik er best wat mee’.

‘Maar vertel’, zei ik, ‘het klinkt alsof jij er niet iets mee hebt?’
‘Nou’, zei de man, een messcherpe jurist met jarenlange ervaring, ‘wij hebben een keer zo’n training gedaan. Het was gewoon niets zo mij, we moesten ons aarden. Ik haakte al snel af, het was één grote zweeftoestand.’

Wat volgde was een mooi gesprek. Over dat mindfulness niet gaat over aarden en met geitenwollen sokken door het leven gaan. Over dat mindfulness niets meer of minder is dan met bewuste aandacht en zonder oordeel opmerken wat er nú in je leeft. Ook als dat wat er aan gevoelens en gedachten op dat moment rottig is, en je het liever ver weg stopt.

Het werd een gesprek waarin hij al snel oprecht nieuwsgierige vragen stelde. Over de werking van hersenen, dealen met stress en spanning en over hoe je dan die bewuste aandacht kon trainen.
Zonder dat hij het doorhad was hij al mindfuller dan hij dacht. Misschien was hij wel diegene die wat met mindfulness had 😉