Ik las … ‘Practice is Enlightment’
Het zinnetje stond voor in het boek ‘The heart of zen’ dat ik zojuist had aangeschaft (een mensch heeft immers nooit boeken genoeg – ook al denken mijn huisgenoten en Marie Kondo daar anders over).
Samen met een vriendin was ik die avond naar Amsterdam getrokken. Hier had Heleen Kuiper van Adelante Coaching & Advies een avond georganiseerd met Jun Po Denis Kelly Roshi. Jun Po is zen meester en gaf ons deze avond een soort spoed cursus Mondo Zen. (Mondo Zen is plat gezegd een opgepimpte en 21e eeuwse meditatieleer.)
De spoedcursus bestond uit een hoop ‘combat dharma’, veel humor en een fascinerend levensverhaal. Een man die volledig van ‘t padje was (ontwricht gezin, drank, drugs, gevangenis) tot dat hij tot het inzicht kwam dat het niet zo’n fijn padje was waarop hij zat. Hij zocht verlichting en wist deze in het klooster te vinden. Nu, vijfentwintig jaar verder vol met ervaringen op het gebied van yoga, meditatieleer en Bhoeddisme en als opperchef van een klooster, deelt hij zijn ervaringen door het geven van o.a. retraites en boeken. Dat hij een verlichte monnik is, betekent niet dat hij een über chill en ingezakt mannetje is. Junpo is groot en krachtig. Joeg mij een aantal malen de schrik op het lijf door zijn stemgeluid in te zetten. Heeft keelkanker gehad en heeft Parkinson, ziektes die hem niet zwakker maken maar sterker. Hij zei hierover: ‘How did I know that falling in love with my death was the resurrection of my life?’ Dus. Ik bedoel maar.
Toen ik aan het einde van de avond met mijn boek naar Junpo liep, keek ik hem in de ogen. Ik raakte op slag ontroerd en kon niet aangeven waardoor. Vervolgens schreef hij bovengenoemde zinnetje in mijn boek, waarop ik dacht ‘Hoe kan hij dat nou weten, dat ik zo’n weerstand ervaar tegen practice, tegen keer op keer gaan zitten en de diepte in gaan?’
Op de terugweg bespraken mijn vriendin en ik de zinnen in onze boeken. Ik vroeg me hardop af of Jun Po soms wat standaardzinnetjes zou hebben en die afwisselend bij het signeren zou gebruiken. Mijn medereiziger gaf aan dat dat wel een realistische gedachte was. Maar ik … eigenwijs als ik ben … weet zeker dat dit zinnetje op dát moment helemaal speciaal voor mij was. (Ook al heb ik inmiddels gegoogled en weet dat ik deze zin één van de basisprincipes van Zazen is.)
Dus nu ga ik zitten. En leven. Hop, de practice in. Omdat, ik citeer, ‘meditation never ends, awareness comes and goes’.
Interested in Mondo Zen?
Ik kan je een radio interview met Jun Po uit 2011 van harte aanbevelen, evenals een Mondo Zen Meditatiedag op Venwoude.